Հարգելի ընկերներ Ձեզ եմ ներկայացնում հեղինակային նյութս, որը թեկնածուների կարգախոսերը և շտեմարանների բողոքը համախմբել է և կազմել մեկ ամբողջություն:
Իրոք արդեն հոգնեցուցիչ է անընդհատ լսել դիմորդների բողոքները, որոնք շատ դեպքերում ոչ թե բողոքներ են, այլ ուղղակի ճանաչելի դառնալու միջոց: Հիշեք ընկերներ՝ ԵՍ ՁԵԶԱՆԻՑ ՄԵԿՆ ԵՄ, սակայն, խնդրում եմ մի փոքր սառնասիրտ և ավելի կշռադատված մոտեցեք այս խնդրին: Համաձայն եմ այսօրվա շտեմարանները նման են Հրանտ Բագրատյանի Ընդամենը 100 քայլ մինչև սոցիալական արդարությանը, երբ պարոն Բագրատյանը ներկայացնում է մարդկանց, քչերն են հասկանում: Նույն պատմությունը այսօրվա շտեմարաններն են, որոնք նեղ մասնագիտական շատ հարցեր են իրենց մեջ ներառում: Խնդրում եմ հիշեք Րաֆֆի Հովհաննիսյանին՝ Մեկ անգամ և միասին: Եկեք լավ պարապենք և ընդունվեք, այնուհետև մեր այսօրվա հավատը ապացուցենք գործերով/Պարույր Հայրիկյան/: Ընկերներ, դիմորդներ, պատասխանատուներին մենք պետք է ապացուցենք, որ մենք կարող ենք համախմբվել և հաղթահարել դժվարությունները: Չէ՞ որ, մենք գնում ենք դեպի ապահով Հայաստան: Եկեք ոչ թե սպասենք երբ, մեզ տանեն ապահով Հայաստան, այլ մենք ինքներս մեզ տանենք: Ամենակարևորը հիշեք, որ ԱՅՍ ԿՅԱՆՔՈՒՄ ԱՄԵՆ ԻՆՉ ՀՆԱՐԱՎՈՐ Է...
Եվ վերջում դիմում եմ բոլոր շտեմարան կազմողներին և այն մարդկանց ովքեր չարացել են մեկմեկու հանդեպ: Եղեք բարի, եղեք ազնիվ և փորձեք միշտ ժպտալ, քանի որ ՎԵՐևՈՒՄ ԱՍՏՎԱԾ ԿԱ:
Հ.Գ. Խնդրում եմ նյութում չտեսնել ոչ մի քաղաքական ենթատեքստ, սակայն դիմորդները թող ամենայն լրջությամբ կարդան և պայքարեն համախմբված, և իհարկե պայքարեն լավ մասնագետ դառնալով:
Комментариев нет:
Отправить комментарий