Ո՞վ եմ ես, ո՞վ ես դու...

Ոչ մեկ չգիտի դիմացինին, ոչ մեկ չգիտի ինչ է մտածում դիմացինը, բայց միշտ էլ կա այն մարդը ով գիտի, թե ով ես դու...Կյանքում երևի ամեն մեկն ունի իր այդ մեկը, այն մեկը, որին կվստահի, կսիրի, կհարգի և վերջապես կարտացոլի...Ինչի՞ կարտացոլի...Որովհետև, եթե գտնում ես այդ մեկին, ուրեմն դու նման ես նրան, եթե նման չլինեիր, դժվար թե նրան կարողանայիր գտնել...Սերը նման է քամուն, այն երբեք չես տեսնում, բայց միշտ զգում ես... Եվ ինչպես քամին, հնարավոր է սերն էլ լինի անցողիկ...

Բայց կարող է և չլինել անցողիկ, միայն այն ժամանակ երբ լինես անկեղծ քո դիմացի հետ...Անկեղծությունն է միշտ հաղթում, սերը կառուցվում է անկեղծության հիման վրա...Միայն սերն է, որ միացնում է մեզ...Իհարկե ոչ, կյանքում կան արժեքներ, որոնք թանկ են, չեմ ասի սիրուց, հնարավոր է չհամաձայնվեք, բայց համաձայնվեք, որ հնարավոր է իսկական ընկերություն տղայի և աղջկա միջև...Այդ ընկերությունը լինի սիրո հենքի վրա, բայց երբեք չգերազանցի իր դերը...Կարծում եմ հնարավոր է, և հնարավոր է միայն ու միայն այն դեպքում, երբ երկուսն էլ հարգում են իրար, շփվում են ազնիվ մեկմեկու հանդեպ, և չունեն սպասելիքներ իրարից... Այ սա կոչվում է ընկերություն...Եղեք բարի միմյանց հանդեպ, ապրում եք մեկ անգամ, և բոլորին էլ հիշում են, մեկին լավ տեսանկյունից, մեկին վատ...Եվ փորձեք այնպես ապրել, որ Ձեզ հիշել, որպես լավ մարդ, որպես մի կերպար, որով առաջնորդվեն մյուս սերունդները...Թվարկված արժանիքներով մարդիկ քիչ են, բայց կան գտեք նրանց, ես գտել եմ, նույնը մաղթում եմ նաև Ձեզ...